Diep in de zee

Lieve allemaal,

Ik schrijf vanuit Bangkok na ons avontuur op Koh Chang. Ik ben heel blij dat we van die smerige muggen en mieren af zijn. Die beesten zijn hier een stuk agressiever als in Nederland. Op aanraden van inlanders hebben we ‘yellow oil’ gehaald. Het is een beetje onduidelijk wat er inzit, maar het helpt tegen alles, van reisziekte en neusverkoudheid tot jeuk bij muggenbulten. Het is denk ik maar beter niet teveel vragen te stellen bij de ingredienten.

Afgelopen dinsdag hebben we een superleuke dag beleefd! Om 8.30 werden we uit Paradise opgehaald. Paradise is een waar paradijs, waar je heerlijk kan eten en drinken vanuit je hangmat met enkel uitzicht op zee … zucht! Lara en ik moesten even slikken: “Hij/ zij komt ons halen voor de boottrip?’ Maar we moesten toch echt met hem/ haar mee. Het was (oorspronkelijk) een man met een hele grote zonnebril, teveel lippenstift en een haarband die voor mijn kleine nichtjes nog te kinderachtig is. Maar zij straalde wel heel veel vriendelijkheid uit. We kropen in de achterbak bij 4 fransen en binnen 3 minuten hadden we ons eerste ongeluk: “Aaaaah, vrouw achter het stuur!” Het was maar een klein ongelukje, de auto zakte achteruit op een helling bij het optrekken en daar stond een boom. Bumper ietwat gehavend en wij moesten lachen!

Het boottochtje hield in dat we naar 4 eilandjes zijn gevaren, ondertussen eten kregen en ons helemaal te pletter hebben gesnorkeld. Het snorkelen was prachtig en heel erg leuk. Lara moest eerst wel even wennen aan alle vissen. Ik kreeg eerst het idee dat Lara dacht dat de vissen ons levend op zouden eten. Een snorkel op ging qua ademhaling ook niet helemaal lekker. Maar na een kwartier was ze helemaal door en vond ze de vissen ook prachtig! Hulde als je zo snel over je vissenangst heen weet te stappen. Ik had op Ko Samet al een keer gesnorkeld, dus ik kon de doorgewinterde snorkelheld uithangen. De vissen lijken echt op de visjes uit Finding Nemo, idiote vormen en prachtige kleuren. Veel koraal is dood door het snorkeltoerisme, maar er zitten ook nog hele mooie stukken tussen met fantastische kleuren. We besloten onze boottrip met een bezoekje aan Koh Wai, een waar bounty-eiland. Jullie zien de foto's binnenkort wel, maar ik heb nog nooit zulk blauw water gezien ... echt een sprookje!

's Avonds heerlijk gegeten bij Paradise. Long, de eigenaar (gepensioneerd, uit Bangkok en hoeft allang niet meer te werken voor zijn geld), stond erop om ons een vuurshow aan het strand te laten zien. Je kon heel erg leuk met hem praten. Eigenlijk was hij veel te westers voor een Thai. Pong, zijn partner, ging ook mee. Het was heel gezellig en ikke had weer eens teveel cocktails op, maar gin-tonic is ook zoooo lekker. Pong verraste ons nog eens met zijn voetbalkennis. Hij kende zo ongeveer elke club en elke voetballer bij zijn voor- en achternaam uit Nederland! Gelukkig kon Lara aardig tegen hem op qua kennis. Hieruit blijkt maar weer eens wat het verschil is als je met mannen in huis opgroeit of enkel met vrouwen ;)

Inmiddels zitten we dus weer in Bangkok, om nog even wat dingen in te slaan. Morgen vertrekken we naar Kanchanaburi, bekend door 'the bridge over the river kwai'. Dit stadje ligt 3 uur bussen bij Bangkok vandaan en vanuit daar begint ons avontuur in de jungle, op olifanten, etc.

liefs, Marjolijn (=ik) en Lara

PS: Long heeft me een nieuwe bijnaam gegeven. Mejo, want dat klonk toch wel leuk vond ie. En eigenlijk vind ik dat ie wel gelijk heeft.