In the jungle, the mighty jungle...

Lieve allemaal!

We zitten nu gebroken achter een computer in Mae Sot om jullie te vertellen over onze doldwaze avonturen van afgelopen weekend in de jungle!

Bij de lunch in Um Phang, het startpunt van onze 3-daagse jungletrekking, krijgen we van Haroon, onze gids, waterproof bags om belangrijke spullen droog te houden tijdens het raften. Deze waterproof bag blijkt zeer exclusief verkrijgbaar bij iedere supermarkt bij aanschaf van enkele boodschappen... Dat raften moet je ook met een korreltje zout nemen, want het is laag- en droogseizoen, dus we zijn de enige toeristen die nu nog dobberen op de Mekong. Bij ons in de boot zitten twee duitse meisjes (Regina en Steffi), die in het Duits over ALLES keuvelden, incl. ondergoed wat niet helemaal lekker zat. 's Avonds bij het eten vinden ze het niet zo leuk om te horen dat we beiden 6 jaar Duits hebben gehad.. :) Na het raften komen we aan bij het kampeerterrein, waar we zullen eten en overnachten. Haroon, geeft ons een 8-persoons tent omdat ie nogal onder de indruk is van de lengte van Lara. Hij denkt dat we de ruimte nodig hebben. De omstandigheden zijn behoorlijk primitief: toiletgebouw met duizenden spinnen (ECHT! we hebben foto's), de douche is een bak met water, we slapen op matjes van 0,5 cm schuimrubber, de kikkers springen in je eten, insecten zijn hier standaard 5x zo groot als in NL en vanaf 6:00 uur maakt de wonderschone natuur een takkeherrie! Bij het avondeten maken we nog kennis met twee Amerikaanse meiden (Laura en Trish) en is de groep compleet. Na het eten haalde Haroon zijn kaarten tevoorschijn om onze toekomst te voorspellen. Lara: 1 huwelijk (met een oudere man), 3 kinderen en een goede baan. Marjolijn: 1 huwelijk (met een lange blonde man), 2 kinderen en weinig geluk in het reizen.

De volgende dag vertrekken we vroeg om de grootste waterval van Oost-Azie te bekijken. Het wordt een klim- en klautertocht, die zwaar maar meer dan de moeite waard is. Onze gids ging voorop om voor ons met z'n kapmes een weg te banen door een extreem mooie jungle. We moesten ons optrekken aan stengels van bomen, rotsen beklimmen aan de hand van inkepingen en balanceren over glibberige stenen langs de rand van een waterval (of niet gezien de achterkant van M.'s broek). De waterval is 300m. breed en 400m. hoog, maar bestaat uit verschillende niveau's en waterlopen. Na 3 uur konden we relaxen bij een heel idyllisch meertje onderaan een kleinere waterval. Tijdens de tocht hebben we van Haroon allemaal een bloem gekregen, waarna we ons 6-sen de rest van de trip de 'Flowergirls' noemen. Flowergirls attenderen elkaar na een twee uur durende klim als je haar niet goed zit, wanneer je op de foto gaat. Maar ze zijn ook stoer genoeg om (met bibberende knietjes) van een 6 meter hoge waterval af te springen onder luid gegil en applaus!! Teruggekomen in het kamp krijgen we niet veel rust. Er wacht ons een powerwalk van 3 uur als ware militairen met bagage en matjes. We hadden verdorie nog helemaal niks zelf hoeven doen of dragen en dan nu dit! (Mam van M. en oma v. Diermen: Nordic walking is er niks bij!!) Gelukkig krijgen we na 2 uur(1!) een pauze, waar we konden zwemmen in de rivier. We besloten deze kans te grijpen om net als de gidsen lekker te badderen. Het ziet er heel raar uit als mensen zich staan in te zepen en haren te wassen met garnalen tussen je tenen en vissen die aan je benen sabbelen. Het eindpunt van de hike is onze nieuwe slaapplek: een bamboehut in een traditioneel Thais jungle-dorp van de Karen-stam. Het is alsof je twee eeuwen teruggaat in de tijd: varkens, kippen, honden, buffels en olifanten rennen door elkaar! Hier voelden we ons af en toe echt een indringer. Het is hun leven waar wij met open mond naar kijken en foto's van nemen. Maar wat een ervaring! Ons schuldgevoel hebben we weggewerkt met de aankoop van handgeweven tasjes.

Op zondag zouden we vroeg vertrekken richting Um Phang per olifant. Maar Dombo was een tijdje zoek ... De olifanten werken nl ook tot 17:00 en worden daarna teruggebracht naar de jungle, waar hun voorpoten aan elkaar gebonden worden. Hierdoor kunnen ze niet zover weg hupsen, maar wel vrij rondlopen, en hun sporen zijn duidelijk herkenbaar. 's Ochtends vroeg gaat een chappie dan de jungle in om ze terug te halen. We hebben alleen te maken met een jong dartel olifantje, wat zelfs met samengebonden voorpoten een heel eind wist te komen. Op de olifant gaan zitten, is een hele toer: vanaf een verhoging moet je op zijn hoofd stappen om vervolgens in een houten bak te gaan zitten. De houten bakken zijn alles behalve comfortabel, dus na tien minuten begin je verschillende ledematen goed te voelen. Gelukkig was de tocht maar drie uur... Zowel bergopwaarts als bergafwaarts zijn doodeng. Smakelijk detail: de scheet van een olifant voor je klinkt als een tijger en MEURT!!! Na deze toch wacht ons alleen nog een 4-uur durende jeeptocht terug. Regenwoud zo ver als je kan kijken bij ondergaande zon is echt een sprookje!

Moe maar voldaan vallen we voor ons avondeten in slaap. We weten nu al dat dit een van de hoog(s)te punten van onze reis is!!!!

liefs,
Lara en Marjolijn