Laos-part une

Lieve allemaal!

Omdat we nu al grote verhalen hebben en Laos toch iets minder primitief is qua Internet dan we dachten: hier alvast "Laos-part une".

Zondag zijn we vanuit Chiang Khong (Thailand) in 5 minuutjes de rivier Mekong overgestoken naar Laos. Twee formulieren en een stempel later konden we beginnen aan onze Laos-reis. Aangezien het enige vervoermiddel vanaf de grens een boot was, liepen we ook hier weer achter de meute aan. Bij het aangezicht van de SLOWWWWboat ontstond al de nodige groepsvorming. We hadden niet lang nodig om in te zien dat dit een barre tocht ging worden op HARDhouten bankjes met rugleuningen van niet 90, maar 85 graden. De bankjes waren breed genoeg voor 1,5e westerling. Gelukkig duurde de reis maar 7 uur... Om de tijd te verdrijven kwam een jongen uit Zweden met zijn pak kaarten en casino-chips aanzetten en hebben we 6,5 uur gepokerd. We bleken als beginners toch ware pokerhelden (pokerfaces he?!). 's Avonds kwamen we aan in Pak Beng waar we onze tassen terug moesten vorderen bij de lokale jeugd en Marjolijn zich onsterfelijk maakte door snoeihard "you little monkey!" te schreeuwen. Het dorp leeft van de toeristen die hier 1 nacht slapen op weg naar Luang Prabang. De elektriciteit in het HELE dorp gaat elke avond om 22.00 uur uit!

De volgende ochtend wilden we niet als de rest van de boot meteen door naar Luang Prabang, maar eerst naar een ander dorp. Relaxed zaten we aan ons ontbijt. Op ons gemakkie informeerden we naar de slowboat en hoorden dat we de ENIGE boot al bleken te hebben gemist... We hebben vervolgens een plekje in de speedboat gekocht, aangezien hier blijven ECHT geen optie was. De helmen en reddingsvesten waren inbegrepen, wat een kleine indicatie van de veiligheid geeft. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Hongsa. Hongsa kent geen geasfalteerde wegen (fijn voor de lensen), mensen die nog water uit een put halen, werkolifanten, vrouwen die overal te pas en te onpas borstvoeding geven. We konden zien hoe de mensen in Laos echt leven. In Hongsa bleken we de enige toeristen. We gingen op zoek naar een Italiaans barbeque restaurant en belandden in een kantine-achtig restaurant. De vrouw vroeg:"two?" En voordat we beseften dat dit de bestelling was, stonden er twee kommen noodlesoup op tafel. Ook bij latere maaltijden merkten we dat menukaarten hier niet bestaan. Tijdens onze fietstocht door de omgeving werden we door iedereen nagekeken (we hadden de ijdele hoop dat dit kwam door de kleine fietsjes). Kinderen die ons gedag durfden te zeggen, doken daarna verlegen weg achter vriendjes. Na 2 dagen Hongsa zijn we weer op een passerende slowboat gestapt naar Luang Prabang. Iedereen in de boot staarde ons met open mond aan waar we in vredesnaam vandaan kwamen... tja, wij zijn niet van die doorsnee-backpackers ;)

Ook nu hadden we al snel vriendjes gemaakt in de slowboat: Gunner & Kristin (Canada), Edward (een ONTZETTENDE Amerikaan) en Gilles & Christine (Zwitserland). Met deze mensen zijn we de afgelopen dagen op stap geweest in Luang Prabang als 'tourgroup'. We hebben gisteren een waterval bezocht. Met deze warmte krijgen we daar geen genoeg van. Het bijzondere aan deze waterval was dat we op het een na hoogste niveau konden zwemmen tot aan de rand. Om liggend op je buik te zien hoe het water ongeveer 60 meter naar beneden klettert. Luang Prabang is een leuk stadje en doet erg Frans koloniaal aan: de croissants zijn heerlijk.

Morgen gaan we verder naar Vang Vieng. Met ons gaat het goed, we zijn inmiddels overgestapt op een tropenrooster. We delen een passie voor Banana fruit shakes en vullen elkaar aan bij het afdingen. Verder worden onze komische vooroordelen over zelfingenomen Amerikanen keer op keer bevestigd. Kortom: we hebben het heel erg naar onze zin en genieten van elke dag!

Veel liefs,
Marjolijn en Lara